این روزا، بعد از کلی تأمل، تفکر و تماشای سیرک منفی بافان، به نتیجه مهمی رسیدم. سوال من این بود که چرا ما انقدر منفی باف هستیم؟ فکر می کردم سوال بزرگ و سختی هست، ولی جواب را به دست آوردم. این جواب در یک کلمه خلاصه میشه، «هیجان».
انسان ها بدنبال هیجان و مشکل هستند پس خدا هم براشون می فرسته. همه دوست دارن ساعت ها درباره کرونا توی رسانه ها و شبکه های اجتماعی بچرخن و میلیارد ها تئوری توطئه توی ذهنشون بچینن. از آخرالزمان کرونایی گرفته تا وجود نداشتن کرونا!
دوست داریم اینطور هیجاناتی داشته باشیم. انگار وقتی یه خبری نیست و همچی عالیه، دوست داریم یه جنگی چیزی پیش بیاد. ولی بعد از همه ی اینا، کلیپ و هزارتا چیز درست می کنیم از اینکه «خدایا ما چه گناهی کردیم»، «اگه بگم خدایا شکرت خندت نمیگیره»، «تو چطوری میتونی بخندی» و…
ولی همه ی انسان ها اینطوری نیستند. خیلی ها هستند که این هیجانات رو با یادگیری، مطالعه، طراحی و… کلی کار باحال دیگه ای به وجود میارن و به کمک منفی بافی هیجان به دست نمیارن و هیچوقت دنبال یه قضیه ای نیستن برای حرف زدن و گشتن توی شبکه های اجتماعی.
این انتخاب شماست که خودتون و آدمای دور و برتون، نوع اول باشین یا دوم، هم اولی ها همیشه هیجان دارن، هم دومی ها، اما هیچوقت نمی تونید یه آدم نوع اول توی سطح بالای جامعه پیدا کنید، هیچوقت.
بين اين همه اتفاق ها حالا كه وقت هست بهتره يكم خودمون رو اصلاح كنيم.خيلي خوب ذكر كرديد اين مطلبو عالي