سلام دوستان اسمارتینی! من حباب هستم و اومدم تا انیمه Tokyo Ghoul، شاهکار پر اشکال دنیای انیمه رو برای کسایی که ندیدن معرفی و برای کسایی که دیدن، بررسی کنم. بزن که بریم! ✌ برای معرفی و بررسی انیمه tokyo ghoul، همراه اسمارتین باشید.
مشخصات
- کارگردان: دو فصل اول شوهی موریتا – فصل سوم توشینوری واتانابه
- تعداد قسمت: ۲ فصل ۱۲ قسمتی و یک فصل ۲۴ قسمتی به علاوهٔ ۲ قسمت ویژه؛ جمعاً ۵۰ قسمت
- ساخته شده توسط: استودیوی پیروت (pierrot)
- بر اساس: مانگایی با همین نام به نوشته و مصورسازی شدهٔ سوئی ایشیدا
- سال پخش: از ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۸
خلاصۀ داستان
داستان پسری به اسم کانکی کن که در توکیو زندگی می‌کند. پلیس‌های توکیو درگیر با موجوداتی به نام غول‌ها هستند. غول‌هایی که در ظاهر مانند انسان‌ها هستند؛ ولی آدم‌خوارند!
کانکی با غولی به نام ریزه آشنا می‌شود؛ ولی از غول بودن او خبر ندارد. ریزه طی حادثه‌ای می‌میرد و اعضای بدن او به کانکی پیوند زده می‌شوند. این کار باعث می‌شود تا کانکی تبدیل به یک غول شود…
نحوۀ آشنایی بنده
خب یکی از دوستان مجازیم بهم معرفی کرد. اون‌موقع من به هیچ عنوان سریال نمی‌دیدم؛ چون می‌ترسیدم وسطش نتونم ببینم و غصه دلمو بگیره که ندیدم ادامه‌اش چی شد! ?
بعد از اینکه یکی از قسمتای دفترچه مرگ رو دیدم، توی کامنتای آپارات یه کاربری گفته بود: «از توکیوغول بهتر بود!»
مطلب مرتبط: معرفی و نقد و بررسی انیمه death note – بیاین از دفترچه مرگ براتون بگم! – حباب
این اتفاق باعث شد که توجهم بهش جلب بشه و یه جستجویی توی اینترنت بکنم. یکی از سایتا گفته بود که بعد از فصل دو رو نبینین. منم فکر کردم که فقط ۲۴ قسمت می‌بینم و شروعش کردم!
نظر من به صورت جامع!
نظرات بسیار و رنگ و وارنگی درمورد انیمه tokyo ghoul وجود داره؛ بعضیا عاشقشن و بعضیام ازش متنفرن! (البته بیشتریا عاشقشن. ساختن دو تا لایواکشن و چند تا بازی اندروید ازش، محبوب بودن این انیمه رو با قاطعیت اثبات می‌کنه!)
منم خیلی دوستش دارم؛ ولی نقص‌هاش رو هم قبول دارم.
این انیمه خیلی سرگرم کننده هست. حس‌های بد و خوب رو همراه هم داره. باعث می‌شه در دنیای فکری خودتون غرق بشید. نمی‌گم معتادش می‌شید؛ اما مطمئنم یک نم‌نمکی ته دلتون جا می‌گیره! شایدم مثل من تبدیل به یکی از طرفداراش بشید!
- آدم‌هایی که انتظار یک شاهکار از این انیمه دارند.
- آدم‌هایی که با دیدن خون مشکل دارند؛ هرچند به صورت انیمه‌ای!
من همیشه با دوبله می‌بینم. اصلاً با زیرنویس مشکل دارم! ولی اگه با زیرنویس مشکل ندارید، بهتره زیرنویس ببینید؛ چون از روی زیرنویس انگلیسی ترجمه و دوبله شده مشکلاتی داره؛ مثلا سوکیاما رو می‌خونن تسوکیاما. کلمات ژاپنی وقتی انگلیسی نوشته می‌شن، اگه با s شروع بشن، یه t ناخوانا هم اولشون اضافه می‌شه؛ مثل tsubasa که همون سوباسای خودمونه.
دوبلورها، دوبلورهای حرفه‌ای هستن؛ اما خب چند تا دوبلور مثل ناهید امیریان و شهراد بانکی بیشتر از یک شخصیت رو دوبله کردن و این یه‌کمی روی مخه!
نقاط قوت انیمه
موسیقی
اگه توی گوگل عبارت Opening (همون تیتراژ ابتدایی) رو تایپ کنید، یکی از اولین چیزهایی که بهتون پیشنهاد می‌ده، «اوپنینگ توکیو غول» هستش.
موسیقی این انیمه شاهکاره! در تمام صحنه‌ها عصارۀ صحنه رو می‌کشه و ته احساسی رو که می‌تونه بده رو استفاده می‌کنه.
اولین اوپنینگ و معروف‌ترین قطعهٔ انیمه توکیو غول “unravel” هست که خیلی قشنگه؛ خیلی! اینجا براتون گذاشتم تا گوشش بدید. ? می‌دونم تکراریه؛ ولی بازم ارزش گوش دادن داره!
پ.ن: راستی مثل من موسیقی متن هر فیلمی رو خیلی به صورت جدا گوش نکنین؛ مخصوصا اگه ندیدینش. موقع دیدن فیلم مدام یاد آهنگش می‌افتید و جای دیدن فیلم با خیال راحت، همش منقبض می‌شین و با خودتون می‌گید: «ا این آهنگه! ?»
شخصیت‌پردازی
به سختی می‌شه شخصیتی رو پیدا کرد که توی کل انیمه بهش پرداخته نشده باشه؛ البته از اونایی که نمردن و چند قسمت بودن! ? مثلاً جوزو، یه دیوونه با پتانسیل زیادی برای شخصیت پردازیه.
البته توی فصل اول فقط به شخصیت اول، کانکی کن، پرداخته شده؛ ولی از فصل دو پرداخت به سایر شخصیت‌ها بیشتر می‌شه.
تابو شکن بودن!
توکیو غول راجع به موجوداتی به اسم غوله. (اا خدایییی؟! نمی‌دونستم! ?) غول‌ها هم که آدم می‌خورن. (به اطلاعاتتون بسیار می‌افزایم! برین کیف کنین! ?)
حالا ما توی این انیمه از غول‌ها طرفداری می‌کنیم؛ اما اون‌ها اقلیتی هستن که اگه در دنیای واقعی وجود داشتن، عمراً طرفشونو می‌گرفتیم. مگه کسی هست که دلش بخواد خوراک کسی بشه؟! البته در فصل یک و دو، طرف هیچ‌کدوم از طرفین به‌طور مستقیم گرفته نمی‌شه. با این حال همین که غول‌ها مثل تایتان‌ها (در Attack On Titan) نیستن خودش خیلیه. البته طراحی شخصیت‌ها طرفدارانه هست؛ مثلا مادو به عنوان یک پلیس، هینامی و توکا به عنوان غول!
هیجانی بودن نبردها!
از اون جایی که غول‌ها آدم‌خوارهای معمولی نیستند و یک بازویی دارند به اسم کاگونه، مبارزاتشون با انسان‌ها جالبه. مخصوصاً وقتی که غول‌ها خیلی زخمی می‌شن و خون این‌طرف و اون‌طرف می‌پاشه؛ ولی بازم نمی‌میرن!
قسمت آخر فصل یک هم که بهترین قسمت توکیو غوله؛ هم از نظر داستانی و هم از نظر اکشن بودن. مبارزات خیلی خیلی جذابه!
پ.ن: البته این مزیت بعد از فصل دو به خاطر عوض شدن کارگردان، رنگ می‌بازه؛ مثلاً توی قسمت دوازده، نبرد کانکی و جیسون رو ببینید، شگفت‌آور و فوق‌العاده هست. البته مبارزات فصل سه در چند ضربه و نشون دادن چند تا خط به نشونۀ زخم خلاصه می‌شه!
استفاده کردن از تمام عنصرهای موجود برای شخصیت پردازی
این انیمه تمام تلاش خودش رو به کار می‌گیره تا ظاهر شخص رو با شخصیتش یکی کنه. و مهم‌ترین و شاخص‌ترین چیزی که ازش زیاد استفاده می‌کنه، رنگ مو هستش.
رنگ مو خیلی روی دید ما از یک شخصیت تاثیر داره و این انیمه هم ازش غافل نشده.
پ.ن: البته توی فصل چهار یک‌سری تغییر ظاهرهاً واقعا بی‌استفاده و بلاتکلیف بودند؛ مثلاً سیاه شدن موی سر کانکی و سفید شدن اون توی دو قسمت. اونم بدون دلیل خاصی!
نقاط ضعف انیمه
مهم ترین اشکالش، آشفتگی داستانیه. به جز این، من باقی اشکالات رو می‌تونم فاکتور بگیرم!
- شخصیت‌ها بهشون پرداخته می‌شه؛ ولی نه به اندازهٔ کافی. خیلی سطحی فقط ازشون گفته می‌شه و بعدی!
- داستان پیچیده پیش می‌ره. همیشه حس می‌کردم قسمت هایی بوده که من ندیدم؛ چون از بیشتر اتفاقاتی که داشت توی داستان می‌افتاد خبری نداشتم! مثلاً حملۀ آئوگیری به اون زندان امنیتی. اصلاً نفهمیدم چرا و چی شد و اینجا کجاست و این کیه؟ اصلاً من کی‌ام؟! ?
- توی فصل یک و دو برای کمتر شدن حجم داستان از مانگا، تعداد زیادی شخصیت رو حذف کردند و داستان رو طوری که خودشون می‌خواستن پیش بردند که باعث شد خیلیا اعتراض کنند. مانگاش چون زمان بیشتری برای پرداختن به اتفاقات داشته بهتر از انیمه عمل کرده؛ البته من مانگاشو نخوندما! فقط شنیدم که این طور بوده. البته می‌رم می‌خونم!
نقاط ضعف انیمه بعد از فصل سه
خب چرا دارم اشکالاتش بعد از فصل سه رو جدا می‌کنم؟ این انیمه از فصل یک با نام Tokyo ghoul، با استقبال فراوانی روبرو شد و امتیاز خوبی هم از وبسایت imdb گرفت. فصل دو با نام Tokyo ghoul:√a، با اینکه هوادارا خیلی دوسش داشتن؛ ولی از نظر منتقدها افت کرد و نمرهٔ آی‌ام‌دی‌بیش هم پایین اومد. فصل سه و چهار هم با نام Tokyo ghoul:re، دیگه به صورت آسانسوری نمره‌اش پایین اومد و صدای خیلی از هوادارها و منتقدها رو درآورد! چون سه سال طول کشید تا بسازن و منتشرش کنن و طراح شخصیت و کارگردان عوض شد. داستان هم که توی فصل دو بر اساس مانگاش نبود، قرار بود بر اساس مانگا پیش بره! انتظارات ازش به طرز وحشتناکی بالا بود و استودیو پیروت از پس این انتظارات بر نیومد. همین باعث شد تا مردم اون رو به عنوان یک فاجعه بشناسند!
حالا اون‌طوری‌هام که می‌گن نیست. من هنوزم دوستش دارم و توصیه می‌کنم ببینینش. هرچند بیشتر شبیه یک خلاصه از داستان اصلیه تا این که خود داستان باشه.
مهم‌ترین نقطه ضعف tokyo ghoul:re: باز هم آشفتگی داستان؛ این‌بار بدتر از قبل!
اصلاً به این کاری نداره که ما مانگاشو نخوندیم و انیمه رو دیدیم. یک‌سری چیزایی رو میاره توی داستان که توی انیمه نبودن و حذف شدن. همه‌چیز سرسری رد می‌شه. نمی‌دونم استودیوی پیروت چه اصراری داشته که نزدیک ۱۸۰ چپتر مانگا توی ۲۴ قسمت خلاصه بشه!
آخه خب نویسنده و کارگردان معجزه هم بکنن باز هم کلی مشکل پیدا می‌کنه!
این جاست که باید گفت: «پیروت، وات ده فاز؟!»
طراحی شخصیت‌ها
اصلاً چرا طراح شخصیت‌ها عوض شد؟ مگه چه مشکلی داشت؟ عوض شدن طراحی شخصیت‌ها همیشه اعتراض به همراه داره؛ مثل فصل چهار هایکیو.
شخصیت‌ها چشم‌های براق و درشتی دارن؛ مثل عروسک شدن! ولی مشکل اینه که دقیقا شدن مثل عروسک! احساس خیلی کم شده! به‌جای شخصیت با تعدادی عروسک بی‌روح روبرو می‌شیم!
فراموش شدن ماهیت غول‌ها
توی فصل اول تمرکز روی این بود که غول ها آدم‌خوارن و این چیز عجیبی بود؛ چون با اینکه می‌دونستیم آدم‌خوارن، بازم دوستشون می‌داشتیم. با این حال توی فصل سه و چهار، غول‌ها به‌جای آدم‌خوار بودن، بیشتر به موجوداتی تبدیل شدن که «دارای کاگونه هستند»!
آیا فصل پنجمی در کار هست؟
جواب کوتاه: خیر!
مانگا به پایان رسیده. انیمه هم همین‌طور. جنجال‌های توئیتری هوادارا هم فایده‌ای نداره؛ چون داستان دیگه قابل ادامه دادن نیست. تنها امیدی که می‌تونیم داشته باشیم، اینه که پیروت یا استودیوی دیگه‌ای توکیو غول رو ریبوت کنه؛ یعنی بکوبه از اول بسازه! یه شایعاتی هم پخش شده بود که مدهاوس این کار رو خواهد کرد که بعدش تکذیب شد.
راستی چند تا سوال از دوستانی که مانگا رو خوندن و بیشتر از من می‌دونن:
- چرا توی فصل چهار بچگی کانکی با موی سفید نشون داده شد؟
- کسی می‌تونه برام توضیح بده که چرا همۀ غول‌ها دنبال ریزه بودن و می‌خواستن بکشنش؟
اگه چیزی رو جا انداختم، تو کامنتا بهم بگین تا ویرایشش کنم.
اگه خوشتون اومد، نظراتتون رو بگین. کامنت دلگرمی من و تمام اسمارتینی‌هاست برای ادامه دادن!
و در آخر هم، برای خنده، این ویدیو رو ببینید:
با دیدن این ویدیو نرید! وایسین کامنت بذارین!
ولی حالا علی الحساب:
دوست اسمارتینی!
- نظرت دربارۀ انیمه tokyo ghoul چیه؟
- نظرت دربارۀ معرفی و بررسی‌های اسمارتین چیه؟ اگه ایدهٔ جالبی توی ذهن داری به ما بگو تا اجراییش کنیم!
- پیشنهاد یا انتقادی داری؟ حتما برای ما توی نظرات بنویس، ما همشو می‌خونیم!
- به نویسندگی علاقه داری و می‌خوای نوشتن رو تجربه کنی؟ به بخش ارسال مطلب برو و نوشته خوبت را برای ما ارسال کن. ما هم اون رو با اسم خودت منتشر می‌کنیم!
بیشتر بخوانید:
گسترش ویرانی! – Miya
شیفتینگ یعنی چه؟ چطور شیفت کنیم؟ – آتنا مهرانفر
زندگیت رو بر پایه حرف مردم نچین! – سیده سدنا موسوی
چطوری خیلی دوستانه با زمان شاخ به شاخ بشیم؟! – سید متین فقهی
